مبانی تکنیک را نیز می‌توان از استادی به شاگردی در چارچوب آتلیه‌ی هنرمند منتقل کرد.
در سال 1778، ژان اونوره فراگونار (1732-1806) تصمیم گرفت خواهرشوهر جوان خود را به عنوان بخشی از آموزش هنری خود با این روند آشنا کند.
زیر نظر او، او تعدادی از ساخته های کشیده شده‌اش را به حکاکی بر روی ظروف قلم زنی روی مس ترجمه کرد و اغلب موضوعات جذابی را که شامل کودکان و حیوانات می‌شد، مانند کودک و بولداگ ( 2011.279 ) انتخاب کرد.).
اکثر نقاشانی که با قلم‌زنی آزمایش می‌کردند، به روشی مستقیم به محیط نزدیک می‌شدند و با استفاده از یک سوزن حکاکی، یک صفحه مسی را روی زمین می‌کشیدند که گویی با قلم روی کاغذ طراحی می‌کردند.
با این حال، در موارد نادر، یک هنرمند ممکن است یک هدیه واقعی برای حکاکی کشف کند، و با تخیل رسانه را برای دستیابی به دیدگاه های شخصی غنی از فضا و بافت تحت فشار قرار دهد.
برای لویی ژان دسپرز (1743-1804)، این تکنیک آکواتینت بود که اخیراً اختراع شده بود ، با پتینه دانه‌دار و مستهلک‌شده‌اش که او را قادر ساخت آثاری مانند مقبره با مرگ بر تخت نشسته به عنوان ابوالهول ( 2012.189 ) خلق کند.
فروش قلم‌زنی در فرانسه قرن هجدهم،
قلمرو چاپگرهای حرفه‌ای و غیرحرفه‌ای، اگرچه متمایز بود، اما تا حدی همپوشانی داشتند. نقاشانی که انتخاب می کنند حکاکی را به عنوان یک فعالیت کمکی بسازند، ممکن است از تکنیک های بازاریابی حرفه ای استفاده کنند، نه فقط برای درآمد، بلکه برای تبلیغات.
چاپ های آنها می تواند در مجلات اعلام شود و مستقیماً از استودیوهای آنها یا توسط یک ناشر یا فروشنده چاپ به فروش برسد.
علاوه بر این، هنرمندان می‌توانند چاپ‌های خود را در سوئیت‌ها یا اتاق‌های استراحت بسته‌بندی کنند(مجموعه ها) برای مطابقت با روند جمع آوری؛ آیات یا تقدیم های گلدار را در زیر تصاویر آن ها بنویسید تا جذابیت محبوب آنها را بیشتر کنید.
یا با کاوش در دنیای زیور آلات یا تصویرسازی کتاب، کارنامه خود را گسترش دهید.
