با این حال، بین ارقام مختلف، تفاوت قابل توجهی در تحمل آنها به دمای بالا وجود دارد. اکثر گونه ها به دمای بسیار پایین زمستان حساس هستند. هنگامی که خواب هستند، می توانند دمای تا -10 درجه سانتیگراد را بدون آسیب جدی تحمل کنند.
هر رقم برای شکستن خواب جوانه‌های خود به دمای پایین خاصی نیاز دارد (نیازها بر حسب ساعت قرار گرفتن در دمای زیر 7 درجه سانتیگراد اندازه‌گیری می‌شوند).
به طور کلی، نیاز گردو به دمای پایین بین 450 تا 1500 ساعت متغیر است، اما اکثر واریته ها از 700 تا 1000 ساعت نیاز دارند. اگر نیاز آنها به دماهای پایین برآورده نشود به سمت تولید کم میوه سوق داده می شویم.
گزارش شده است که بارندگی در اواخر بهار (پس از رشد برگ) باعث گسترش باکتری Xanthomonas juglandis می شود که باعث آسیب شدید به درختان می شود. یخبندان بهاره اغلب در مناطق کوهستانی خسارت وارد می کند.
اگر قصد دارید درختان گردو را در ارتفاع بالا پرورش دهید، می توانید مکان هایی را انتخاب کنید که توده های هوای سرد به راحتی بتوانند “فرار کنند” یا از گونه های دیررس استفاده کنید که پس از یخبندان به خوبی جوانه می زنند.
مناطق خنک کنار رودخانه و ساحل اغلب برای کشت گردو مناسب در نظر گرفته می شوند.
برعکس، از مناطقی که توسط تپه‌ها احاطه شده‌اند، که توده‌های هوای سرد به راحتی نمی‌توانند از آن خارج شوند، و همچنین مکان‌هایی که به اندازه کافی از بادهای شدید محافظت نمی‌شوند، باید اجتناب شود.
تکثیر گردو
در طبیعت گردو چندلر از طریق بذر تکثیر می شود. با این حال، در باغات آجیل تجاری، درختان گردو با پیوند (پیوند پلاکی یا مرکز) روی پایه هایی که قبلا در مزرعه کاشته شده اند، تکثیر می شوند.
گردوکاران حرفه ای از درختی سود می برند که اساساً ترکیبی از دو بافت مختلف گیاهی، پایه و پیوندک است. پایه قسمت پایینی درخت است و سیستم ریشه را تولید می کند.
تلقیح قسمت بالایی درخت را تولید می کند و به طور طبیعی ویژگی های میوه را تعیین می کند.
